Emu (dromaius novaehollandiae) – informacje podstawowe

Emu zwyczajne jest w rzeczywistości bardzo niezwyczajnym ptakiem. Nie lata, ale pływa; nie ćwierka, ale huczy, zaś broni się kopiąc. I choć od 80 milionów lat dumnie kroczy po Australii, Europejczycy po raz pierwszy ujrzeli go dopiero pod koniec XVII w. Nazwę „emu” zawdzięcza portugalskim podróżnikom, natomiast nazwa łacińska w dosłownym tłumaczeniu oznacza „nowoholenderski wyścigowiec”.

Morfologia

Ma masywne ciało i długie nogi po trzy palce na każdej. Upierzenie tułowia u obu płci jest koloru brązowego. Głowa o czarnym odcieniu z niebieskoszarą, nagą skórą na bokach i na szyi. Jest drugim po strusiu największym żyjącym ptakiem. Osiąga do 2 m wysokości (1 m w kłębie) i masę do 55 kg. Samica jest cięższa od samca o około 5 kg. Skrzydła zredukowane, ich długość to około 20 cm.

Zasięg występowania, środowisko

Emu zamieszkuje znaczną część Australii. Żyje głównie na krzaczastych stepach (w Australii nazywanych scrubs); unika gęsto zaludnionych miejsc, zwartych lasów oraz obszarów suchych. Ptak ten został introdukowany na Wyspę Kangura.

W latach 60. XX wieku introdukowano go także na Maria Island położoną u wschodnich wybrzeży Tasmanii, jednak do połowy lat 90. tamtejsza populacja została zlikwidowana dla bezpieczeństwa odwiedzających wyspę turystów.

Zachowanie

Żeruje w małych stadach. Jest wszystkożercą, jego główne pożywienie to owoce, nasiona oraz owady. W warunkach naturalnych nie jedzą suchych traw i dojrzałych liści, nawet gdy brak innego pożywienia. Połyka małe kamyczki (gastrolity) o masie do 46 gramów.

W okresie dostępności pokarmu magazynuje zapasy tłuszczu, które zużywa w okresie niedostępności pożywienia; po spadku wagi z 45 do 20 kg ptak jest nadal sprawny. Poza okresem inkubacji emu stale wędrują.

Biega bardzo szybko, osiągając do 50 km/h. W razie zagrożenia broni się, uderzając napastnika nogami. Potrafi pływać.

Status, zagrożenia

Przez IUCN emu klasyfikowane jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Populacja szacowana jest na 630 000–725 000 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za stabilny.

Hodowcy i farmerzy australijscy tępią emu, gdyż żerują one na polach uprawnych i wyrządzają tam szkody. Na południowym zachodzie postawiono ponad 1000 km ogrodzeń, by chronić uprawy przed emu wędrującymi z centrum kontynentu. Mimo tego działalność ludzka ma również pozytywny wpływ na populację tych ptaków, gdyż sztucznie utworzone pod wypas bydła i owiec obszary nawadniane umożliwiają emu gnieżdżenie się w miejscach, gdzie uprzednio nie mogły z powodu braku wody.

---

Źródła:

1. Emu – Wikipedia, wolna encyklopedia
2. Emu (gatunek) – Wikiwand
3. Emu zwyczajne – opis, występowanie i zdjęcia. Ptak emu zwyczajne ciekawostki (ekologia.pl)

---

Julia Trojan, CC by 4.0 International, 2023